|
Marko 16
|
|
| bibleboy | Date: Friday, 2012-01-20, 2:56 PM | Message # 1 |
|
Major general
Group: Administrators
Messages: 367
Status: Offline
|
Deo Evandjelja po Marku 16:9-20 se ne nalazi u najstarijim danas dostupnim rukopisima i drevnim svedocanstvima. Kakav stav prema toj cinjenici covek vernik treba da zauzme? Da li je probitacno da se neko poziva na stihove iz tog dela Pisma kada dokazuje neku istinu?
''Most scholars, following the approach of the textual critic Bruce Metzger, hold the view that verses 9-20 were not part of the original text. Textual critics have identified two distinct endings—the "Longer Ending" (vv. 9-20) and the "Shorter Ending," which appear together in six Greek manuscripts, and in dozens of Ethiopic copies. The "Shorter Ending," with slight variations, runs as follows: “But they reported briefly to Peter and those with him all that they had been told. And after this, Jesus himself sent out by means of them, from east to west, the sacred and imperishable proclamation of eternal salvation."
In one Latin manuscript from c. 430, the "Shorter Ending" appears without the "Longer Ending." In this Latin copy (Codex Bobbiensis, "k"), the text of Mark 16 is anomalous: it contains an interpolation between 16:3 and 16:4 which appears to present Christ's ascension occurring at that point; it omits the last part of 16:8, and it contains some strange errors in its presentation of the "Shorter Ending." Other irregularities in Codex Bobbiensis lead to the conclusion that it was produced by a copyist (probably in Egypt) who was unfamiliar with the material he was copying.
Because of patristic evidence from the late 2nd century for the existence of copies of Mark with the "Longer Ending," it is contended by a majority of scholars that the "Longer Ending" must have been written and attached no later than the early 2nd century.[2] Scholars are divided on the question of whether the "Longer Ending" was created deliberately to finish the Gospel of Mark (as contended by James Kelhoffer) or if it began its existence as a freestanding text which was used to "patch" the otherwise abruptly ending text of Mark. Its failure to smoothly pick up the narrative from the scene at the end of 16:8 is a point in favor of the latter option. There is disagreement among scholars as to whether Mark originally stopped writing at 16:8—and if he did so, if it was deliberate or not—or if he continued writing an ending which is now lost. Allusions to a future meeting in Galilee between Jesus and the disciples (in Mark 14:28 and 16:7) seem to suggest that Mark intended to write beyond 16:8.''
Vikipedija
|
| |
| |
| bibleboy | Date: Friday, 2012-01-20, 2:59 PM | Message # 2 |
|
Major general
Group: Administrators
Messages: 367
Status: Offline
| ''Hypotheses about the ending
Hypotheses on how to explain the textual variations include:
Mark intentionally ended his Gospel at 16:8, and someone else (later in the transmission-process) composed the "Longer Ending" as a conclusion to what was interpreted to be a too-abrupt account.
Mark did not intend to end at 16:8, but was somehow prevented from finishing (perhaps by his own death or sudden departure from Rome), whereupon another person finished the work before it was released for church-use, by attaching material from a short Marcan composition about Jesus' post-resurrection appearances.
Mark wrote an ending which was accidentally lost (perhaps as the last part of a scroll which was not rewound, or as the outermost page of a codex which became detached from the other pages), and someone in the 100's composed the "Longer Ending" as a sort of patch, relying on parallel-passages from the other canonical Gospels.
Verses 16:9–20 were written by Mark and were omitted or lost from Sinaiticus and Vaticanus for one reason or another, perhaps accidentally, perhaps intentionally. (Possibly a scribe regarded John 21 as a better sequel to Mark's account, and for that reason regarded the "Longer Ending" as superfluous.)
Mark wrote an ending, but it was suppressed and replaced with verses 16:9–20, which are a pastiche of parallel passages from the other canonical Gospels.''
Vikipedija
|
| |
| |
| bibleboy | Date: Friday, 2012-01-20, 3:24 PM | Message # 3 |
|
Major general
Group: Administrators
Messages: 367
Status: Offline
| ''Mark 16:9–20 in the manuscripts and patristic evidence
The earliest clear evidence for Mark 16:9-20 as part of the Gospel of Mark is in the First Apology of Justin Martyr (c. 160). In a passage in which Justin treats Psalm 110 as a Messianic prophecy, he states that Ps. 110:2 was fulfilled when Jesus' disciples, going forth from Jerusalem, preached everywhere. His verbiage is remarkably similar to the wording of Mk. 16:20 and is consistent with Justin's use of a Synoptics-Harmony in which Mark 16:20 was blended with Lk. 24:53. Justin's student Tatian (c. 172), incorporated the "Longer Ending" into his Diatessaron, a blended narrative consisting of material from all four canonical Gospels. And Irenaeus (c. 184), in Against Heresies 3:10, explicitly cited Mark 16:19, stating that he was quoting from near the end of Mark's account. This patristic evidence is over a century older than the earliest manuscript of Mark 16. Writers in the 200's such as Hippolytus, Porphyry, and the anonymous author of De Rebaptismate also used the "Longer Ending." ''
Vikipedija
|
| |
| |
| bibleboy | Date: Friday, 2012-01-20, 9:42 PM | Message # 4 |
|
Major general
Group: Administrators
Messages: 367
Status: Offline
| ''Poslednjih dvanaest stihova Jevanđelja po Marku
Drugi primer koji ćemo razmotriti možda nije tako poznat
prosečnom čitaocu Biblije, ali je on bio izuzetno uticajan u
istoriji tumačenja Biblije i predstavlja prilične probleme
proučavaocima tekstualne tradicije Novog zaveta. Taj primer
potiče iz Jevanđelja po Marku i tiče se njegovog završetka.
U Markovoj priči, saznajemo da je Isus razapet i da ga je potom
sahranio Josif Arimatejski na dan pre Sabata (15:42-47).
Na dan nakon Sabata, Marija Magdalena i još dve druge žene vratile
su se do groba da bi pomazale telo kako dolikuje (16:1-2). Kad
stignu, one otkrivaju da je kamen odgurnut. Kad uđu u grob,
vide jednog mladića u beloj odori, koji im kaže: „Nemojte se
čuditi! Vi tražite Isusa iz Nazareta koji je bio raspet. On je
ustao i nije ovde - vidite li mesto gde su ga položili?" On
potom poučava žene da kažu učenicima da će Isus doći pre njih
u Galileju i da će ga tamo videti, ,,baš kao što vam je rekao".
Ali, žene pobegnu iz groba i ne kažu ništa nikome, „jer su se
uplašile". (16:4-8)
Potom dolaze poslednjih dvanaest stihova iz Jevandelja po
Marku u mnogim savremenim prevodima na engleski, stihovi
koji su nastavak te priče. Kaže se da se sam Isus pojavio Mariji
Magdaleni, koja to saopštava učenicima; ali joj oni ne veruju
(stihovi 9-11), On se potom javlja drugoj dvojici (st. 12-14), i
najzad jedanaestorici učenika (bez Jude Iskariota) koji su
se okupili za stolom. Isus ih prekoreva što nisu verovali, a
potom im nalaže da idu i objave njegovo jevanđelje „svemu što
je stvoreno". Oni koji poveruju i krste se „biće spaseni", ali oni
koji to ne učine „biće osuđeni". A potom dolaze dva
najinteresantnija stiha ovog odeljka:
''I ovo su znaci koji će pratiti one koji veruju: oni će isterivati
demone u moje ime; govoriće nove jezike; i uzimaće zmije
svojim rukama; a ako popiju bilo kakav otrov, on im neće
nauditi; oni će polagati ruke na bolesne i lečiti ih." (st. 17-18)
Isus je potom odveden na Nebo i posađen sa desne strane
Boga. A učenici odlaze u svet objavljujući jevanđelje, dok
njihove reči potvrđuju znaci koji ih prate. (str. 19-20)
To je izvanredan odeljak, misteriozan, dirljiv i moćan. To je
jedan od odeljaka koji koriste pentekostalci da bi pokazali kako
će pravi Isusovi sledbenici biti u stanju da govore nepoznatim
„jezicima", što se dogada pri njihovim sopstvenim
bogosluženjima; i to je glavni odeljak na koji se oslanjaju
„apalački hvatači zmija" koji do dan danas hvataju otrovne
zmije rukama da bi pokazali svoju veru u Isusove reči, da im se
neće ništa desiti ako to čine.
Ali, tu opet ima jedan problem. I u ovom slučaju se taj odeljak
nije nalazio u izvornom Jevanđelju po Marku. Njega je dodao
neki kasniji pisar. Na određeni način, o tom tekstualnom
problemu se više diskutovalo nego o priči o ženi uhvaćenoj u
preljubi, jer bez tih završnih stihova Jevandelje po Marku ima
sasvim drugačiji kraj, teško razumljiv. To ne znači da su
naučnici skloni da prihvate te stihove, kao što ćemo odmah
videti. Razlog iz koga ih smatraju dodatkom je čvrst, gotovo
neporeciv. Ali, naučnici se spore oko toga kakav je bio stvaran
završetak Jevanđelja po Marku, pošto znamo da taj kraj koji
nalazimo u mnogim prevodima na engleski (iako se obično
označava kao neautentičan) i u kasnijim grčkim rukopisima
nije pripadao originalu.
Dokaz da ti stihovi nisu bili u originalu Jevanđelja po Marku je
slične vrste kao i za odeljak o ženi uhvaćenoj u preljubi i nema
potrebe da ovde opet ulazim u sve detalje. Tih stihova nema u
naša dva najstarija i najbolja rukopisa Jevanđelja po Marku,
kao i u drugim važnim svedočanstvima; stil tog odeljka se
razlikuje od stila ostatka Markovog jevandelja; teško je
razumeti prelazak sa prethodnog pasusa na ovaj (npr. u stihu 9
se uvodi Marija Magdalena kao da se dotad nije pominjala,
iako se o njoj govori u prethodnim stihovima; postoji još jedan
problem sa grčkim jezikom koji taj prelaz čini još
nezgrapnijim); i u tom odeljku postoji veliki broj reči i fraza
|
| |
| |
| bibleboy | Date: Friday, 2012-01-20, 9:42 PM | Message # 5 |
|
Major general
Group: Administrators
Messages: 367
Status: Offline
| koje se ne nalaze ni na jednom drugom mestu u Jevanđelju po
Marku. Ukratko, ima dovoljno dokaza da gotovo svi tekstolozi
budu ubedeni kako su ti stihovi dodati Jevanđelju po Marku.
Pa ipak, bez njih se priča završava prilično naglo. Zapazite šta
se dešava kada se ti stihovi oduzmu. Ženama je rečeno da
obaveste Isusove učenike da će on stići pre njih u Galileju i da
će se tamo sresti; ali one, te žene, beže iz groba i ne kažu ništa
nikome, ,,jer se plaše". I tako se javenđelje završava.
Očigledno je da su pisari mislili da je taj kraj suviše nagao.
Žene nisu rekle nikom? Dakle, učenici nikad nisu saznali za
vaskrsnuće? A Isus se nije sam pojavio pred njima? Kako to
može da bude kraj! Da bi rešili taj problem, pisari su dodali
kraj.
Neki naučnici se slažu sa mišljenjem pisara da je stih 16:8 i
suviše nagao završetak za jedno jevanđelje. Kao što sam
ukazao, to ne znači da ti naučnici veruju da su poslednjih
dvanaest stihova u našim kasnijim rukopisima bili u izvornom
završetku - oni znaju da to nije slučaj - ali misle da je, možda,
poslednja strana Jevanđelja po Marku, ona u kojoj Isus stvarno
susreće učenike u Galileji, nekako bila izgubljena, i da svi naši
prepisi tog jevanđelja potiču od tog jednog okrnjenog rukopisa,
bez poslednje strane.
To objašnjenje je sasvim moguće. Takođe je moguće, po
mišljenju nekih drugih naučnika, da Marko nije zaista
nameravao da okonča svoje jevanđelje stihom 16:8. To je
nesumnjivo šokantan kraj. Učenici nikad ne saznaju istinu o
Isusovom vaskrsnuću zato što im žene to nikad nisu rekle.
Jedan od razloga da mislimo kako je moguće da je Marko na
taj način završio svoje jevanđelje jeste to što se takav kraj vrlo
dobro slaže sa drugim motivima u tom jevanđelju. Kao što su
proučavaoci Jevandelja po Marku odavno primetili, u tom
jevanđelju izgleda da učenici nikad nisu „shvatili" (za razliku
od nekih drugih jevanđelja). Stalno se ponavlja da oni ne
razumeju Isusa (6:51-52; 8:21), a kad im Isus u nekoliko
navrata kaže da on mora da pati i umre, oni očigledno ne
uspevaju da pojme njegove reči (8:31-33; 9:30-32; 10:33-40).
Možda oni zaista i nisu nikad razumeli (za razliku od čitalaca
Jevanđelja po Marku, koji mogu da od početka razumeju ko je
Isus zaista). Takođe je interesantno da se zapazi da u čitavom
Jevandelju po Marku, kad god neko uspe da razume nešto o
Isusu, Isus toj osobi naređuje da ćuti - pa ipak ta osoba često
prenebregava to naređenje, pa širi novosti (npr. 1:43-45).
Kakva je onda ironija što je ženama na grobu rečeno da ne
ćute, već da govore, a one takođe ignorišu to naređenje - i ćute!
Ukratko, možda je Marko i nameravao da tako naglim krajem
svog čitaoca ostavi na neki način uskraćenim - što je dovitljiv
način da čitalac zastane, dođe do vazduha i upita: Šta?''
|
| |
| |
|
