''Poreklo reči Crkva
U Novom zavetu se spominje reč "crkva" na više mesta (Matej 16:18; 21.20; 21.23; 26.61; 27.40; Marko 11.11; 11.15) Ta reč crkva je prevedena sa grčkog izraza ekklesia, kako stoji u grčkom originalu Novog zaveta, koji se sastoji od složenica ek - iz i kaleo - saziv. Stoga je doslovan prevod saziv ili zbor. Ta reč uopšte ne predstavlja građevinu niti versku ustanovu. Zašto su je onda koristil u Novom zavetu? Prepisali su je iz Starog zaveta (Septaginta) gde ekklesia stoji umesto hebrejske reči kahal koja znači običan zbor, sabor ili skupština, tako je prevedena i na srpskom jeziku (2. knj. Mojsijeva, gl.12:6; 5. knj. Mojsijeva, gl. 18:16). Ali i tu se jasno govori o sazvanom skupu. Odakle se onda pojavila reč crkva? Iz samih crkvenih krugova se može saznati da naziv crkva vodi poreklo od grčke reči kuriakon ili kyriakon, iako ta reč nema nikave etimološke veze sa rečju crkva, označava građevinu, dom gospodara, a ne zbor ili skup ljudi kao ekklesia ili kahal. Takođe ta reč kyriakon se ne pojavljuje nigde u Bibliji.
Pravo poreklo reči crkva nalazi se u reči circe. U enciklopedijama mitologije možemo naći da je Circe bila ćerka Heliosa, boga Sunca. Radi se o solarnom mitu. Ta boginja i čarobnica Circa koristila je vino i droge da ljude začara i pretvara ih u svinje i druge životinje. Od njenog imena vodi poreklo naziva za crkvu i u drugim evropskim jezicima: engl. church, nem. hirche, hol. herk, rus. CerkovЬ (Otkrovenje, 17, 1-5).
Tako je od ranohrišćanskih gnostičkih zajednica ekklesia, koje su se spontano okupljale i koje su bile protiv zatvaranja Božanskog prisustva u određene građevine (Dela apostolska 7.48-49; 17.24), jer su bili protiv svakog idolopoklonstva, nastala crkvena teokratska institucija koja Boga smešta isključivo u svoje građevine i svoj posed - dok u svom nazivu uopšte ne skriva svoju obmanjivačku ulogu niti u svojoj praksi potpuno idolopoklonstvo.'' |
